Het Parool, november 2009
door Corrie Verkerk
Hij floot van Bach tot Bacharach, deed Telemann his way, maakte naam als jazzmusicus, werkte samen met Peter Tosh en de Dalai Lama en speelde al World- en New Age-muziek toen die term ‘nog moest worden uitgevonden’. Fluitist Chris Hinze, 40 jaar in het vak.
Een buitenbeentje? Zeker. Zijn hele carriere lang al. “Ja, ze hebben welleens gezegd dat ik mensen in verwarring breng.” Muzikaal dan. Van barok tot stampende jazz en ‘zweverige’ New Age-klanken met hallucinerende lichtbeelden. Geen genre is Chris Hinze vreemd. Alhoewel, al jaren heeft hij geen stukje barok meer gespeeld. Een repertoire waarmee hij, in zijn beginperiode, toch ineens een publiekslieveling werd. “Echt, ik kon de straat niet meer op.”
Maar het klassieke succes bracht geen voldoening. “Ik weet nog dat ik, samen met Louis van Dijk, de theaters afreisde. Altijd gezellig, altijd lachen, lekker eten, veel wijn. Tot ik opeens, op dat podium, dacht: “Ik sta hier alleen nog om geld te verdienen.?Dit loopt fout.?Als ik zo doorga word ik ongelukkig.” Dus kapte hij met Bach en consorten.?Er waren nog zoveel andere uitdagingen.?Zijn eigen Chris Hinze Combination bijvoorbeeld, de band waarmee hij ondermeer door de States toerde. Hinze: “Reizen heeft me altijd gefascineerd. Als kind al. Het was het enige punt waar ik met mijn moeder ruzie om had. Ik wilde alsmaar weg, maar zij vond dat pas goed op mijn zestiende. Toen mocht ik voor het eerst alleen door Europa reizen.”
Op de vele tochten die volgden deed hij overal inspiratie op. Met zijn rugzak trok hij door Azië, in Tibet vond hij nieuwe klanken, gezangen en mantra’s. En in China werd hij ooit in de kraag gegrepen omdat hij op een station geluiden wilde opnemen. “Er viel een diepe stilte om me heen. Iedereen stond gebiologeerd te kijken wat ik deed.”?Tot vier politiemannen een eind maakten aan Hinze’s geluidsexperiment.
Nu, tijdens zijn jubileumtoernee, weeft hij al die stijlen nog een keer ineen: jazz, dance, worldmusic en ja, ook nog een vleugje klassiek. “Voor het eerst sinds 1980 speel ik weer barok.” Niet in de laatste plaats omdat hij tijdens zijn concerten de bekende sopraan CLaron McFadden aan zijn zijde weet. “Dat maakt het weer even hardstikke leuk en zinvol.” McFadden en Hinze werkten voor het eerst samen in 1988. “Ze kwam over uit Berlijn, waar ze de hoofdrol in Porgy & Bess vertolkte.?En ik was direct verliefd.” Samen een toer maken was al lang een droom. “Maar die vrouw is zo druk. Die is drie jaar vantevoren al volgeboekt.”?Toch lukte het, eindelijk. Hinze: “Ik moest wel veel eerder beginnen met de theaters te interesseren. Ik doe al mijn boekingen nog altijd zelf.” De dingen in eigen beheer houden, daar houdt hij van. “Ik heb ook nooit meegegeten uit de subsidieruif. Daar ben ik best trots op.”
Ook de jubileumtoer draait ‘op eigen kracht’. “Het is voorlopig de laatste keer dat ik met een grote bezetting optreed. Nou ja, groot. Dat betekent voor mij zes man op het toneel.”?Stuk voor stuk, beklemtoont Hinze, even veelzijdig. “Het programma gaat van barok tot jazz en via Gershwin naar dance, rap, reggae en worldmusic. Mijn andere gast is Majid Bekkas, een joekel van een zanger die ik op mijn eerste reis naar Marokko heb leren kennen.Wat een land, wat een muziek. Ik hou van die melange van Arabische, Moorse en Afrikaanse invloeden. En die jongen is echt een kanjer.”
Wereldmuziek, Hinze heeft er altijd iets mee gehad. “Ik maakte al wereldmuziek voordat het woord officieel was uitgevonden.” Dat sommigen hem, vanwege de new-age invloeden in zijn werk, omschrijven als een zwever?
“Daar ben je natuurlijk weerloos tegen.Ach, men denkt maar wat men wil. In de jazzscene vinden ze me te commercieel. Waarom??Omdat ik muziek maak waar ik van hou en die ook nog verkoopt? Vroeger moesten ze me in de klassieke hoek ook niet, omdat ik mijn eigen barokbewerkingen maakte. Nee, ik ben er niet bitter om hoor. Ik blijf doen wat ik doe. Hoe ouder je wordt hoe anders je er tegenaan begint te kijken.?Wat dat betreft is voor mij het leed wel geleden.” Hinze gaat gewoon door. Voor komend seizoen werkt hij alweer aan een solo-multimedia-show, vol beelden en muziek uit de vele reizen die hij maakte. En inmiddels is er ook de cd met Claron McFadden, Majid Bekkas en met medewerking van ondermeer Junkie XL. Altijd weer wat anders. Of, zoals Hinze het wel vaker zegt: “Als ik mijn hele leven op safe zou willen spelen, dan was ik toch gewoon bij de bekende klassieken gebleven?”
Chris Hinze & Claron McFadden: The art of baroque, jazz, dance & worldmusic. 13 november in de Schouwburg Amstelveen: 20.00 uur. 15 november 2009 in De Duif, Amsterdam. Aanvang: 20.30 uur.
|